Pierwsze zdanie zawarte w Piśmie Świętym oznajmia następującą prawdę: „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię.”
Wielokrotnie jest ta prawda w Biblii powtarzana. Bóg zadbał o to, aby ludziom nie umknęła ta prawda: ” Pamiętaj, abyś święcił dzień szabatu. (Sześć dni masz pracować i wykonywać wszelkie twoje zajęcia, lecz dzień siódmy jest szabatem na cześć Jahwe, twego Boga. Nie wolno [wtedy] wykonywać żadnego zajęcia ani tobie, ani twemu synowi czy córce, ani słudze czy służebnicy, ani bydlęciu, ani obcemu, który przebywa w obrębie twoich bram. Jahwe bowiem uczynił w sześciu dniach niebo i ziemię, morze i to wszystko, co jest w nich, a odpoczął w siódmym dniu. Dlatego pobłogosławił Jahwe dzień szabatu i uczynił go świętym)” (Wj 20,8-11). W ostatniej księdze Pisma Świętego w wizji ukazanej apostołowi Janowi istoty niebiańskie oddają Bogu cześć jako Stworzycielowi: „Godzien jesteś, Jahweh! wziąć chwałę i cześć, i moc; boś ty stworzył wszystkie rzeczy i za wolą twoją trwają, i stworzone są. „(Ap 4,11). W innej wizji danej Apostołowi Janowi, anioł wzywa wszystkich mieszkańców ziemi, wszystkie plemiona, ludy i narody, aby oddały Bogu chwałę jako Stwórcy: „I widziałem drugiego Anioła, lecącego przez środek nieba, mającego Ewangelię wieczną, aby ją zwiastował mieszkającym na ziemi i wszelkiemu narodowi, i pokoleniu, i językowi, i ludowi, Mówiącego głosem wielkim: Bójcie się Boga i chwałę mu dajcie, gdyż przyszła godzina sądu jego, a kłaniajcie się temu, który uczynił niebo i ziemię, i morze, i źródła wód. „(Ap 14,7).
Spoglądając na świat widzimy tę różnorodność, złożoność, wielkość, ale też i piękno. Niewidzialna istota Boga może być od stworzenia świata oglądana w dziełach i poznawana umysłem, (Rz 1,20).
Żyjemy w czasie, gdy wielu tę prawdę o Bogu Stwórcy kwestionuje i podważa. Biblia ostrzega przed sądem, który ujawni prawdziwe pobudki tych, którzy odrzucają prawdę o stworzeniu świata.
Prawda, że Bóg jest stwórcą nieba i ziemi jest istotą wiecznej ewangelii. Uznanie tej prawdy implikuje uznanie zależności od Stwórcy. Bóg najlepiej wie, co jest dobre dla jego stworzenia, aby mogło współistnieć w harmonii i rozwijać się do swej pełni.
Człowiek wybierając niezależność od woli Bożej nie może osiągnąć szczęścia i ostatecznie uniknąć śmierci. Chociaż człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boga, to jednak twórca jest kimś niepomiernie większym od swych dzieł. Do pełnego rozwoju człowiek wymaga współpracy z Bogiem, który żywo interesuje się szczęściem swych istot.
Bóg dawał wielokrotnie dowody, że jest zainteresowany całym stworzeniem i losem każdego człowieka, także tych, którzy pobłądzili w swych niezależnych wyborach. Bóg stara się naprawiać skutki zła tych, którzy szczerze żałują swych nierozsądnych działań. Dokonuje jednak konsekwentnie sądu na tymi, którzy przez swą samolubną niezależność powodują destrukcję w stworzeniu i odrzucają wszelkie próby uświadomienia im złego działania. Aczkolwiek Bóg z wyrozumiałością i cierpliwością odnosi się do ludzkich działań, to jednak gdy miara grzechu staje się nie do zniesienia, pozwala na zagładę tych, którzy przez swą niefrasobliwość niszczą siebie i innych.