Święta wyznaczone przez Boga Najwyższego, Jahweh, a rozpoznane w swoim czasie przez lud Boży.
6028 r. od stworzenia Adama, 1992 r. od nowego stworzenia według chronologii biblijnej, a 2024 r. naszej współcześnie stosowanej chronologii.

Doba rozpoczyna się wraz z zachodem słońca.
Odpocznienie siódmego dnia tygodnia, szabat, rozpoczyna się wraz z zachodem słońca kończącym szósty dzień tygodnia i trwa do zachodu słońca w sobotę. Zabronione jest wykonywanie prac codziennych w tym przygotowanie posiłków tzn. gotowanie, pieczenie i inne żmudne prace kuchenne.
Nów, czyli nowy księżyc, możliwy do zaobserwowania sierp księżyca – wyznacza początek miesiąca.
Podstawą do ustalenia początku roku jest wystąpienie zrównania dnia z nocą oraz możliwość zaobserwowania nowego księżyca. Pierwszy dzień nowego roku biblijnego rozpoczął się wraz z zachodem słońca 9.04.2024 r.

Nów siódmego miesiąca, zwany też Dniem Trąbienia, jest szabatem. Święto to przypada na pierwszy dzień siódmego miesiąca. Siódmy miesiąc jest ostatnim okresem świątecznym w biblijnym kalendarzu. W tym miesiącu ukazane są rozstrzygające wydarzenia związane ze zbawieniem człowieka. Zanim Bóg w Jezusie Chrystusie obejmie bezpośrednie panowanie nad światem, świat ten będzie musiał przejść przez próby i oczyszczające sądy. Wydarzenia poprzedzające powtórne przyjście Mesjasza muszą być rozpoznane przez Kościół. Jehoszua ostrzegł swych naśladowców: Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przyszedł na was znienacka, jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym (Łk 21,25-36).
Trąby zapowiadają nadejście w mocy Mesjasza. Jak Księżyc od ukazania się na niebie podczas nowiu, przybiera w ciągu czternastu dni, aż do pełni, tak Kościół coraz pełniej rozpoznaje czas nadejścia Mesjasza w mocy. Kościół musi być odpowiednio przygotowany na przyjście Pana. Jeszua wielokrotnie napominał swych uczniów: Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec. Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, mówię wszystkim: Czuwajcie! (Mr 13:32-37).