Tragizm ludzkiego bytowania najlepiej wyraża stwierdzenie: „Prochem jesteś i w proch się obrócisz”. Aczkolwiek człowiek składa się z ciała i z ducha, a ściślej, z ciała i siły życiowej. Połączenie ciała z duchem czyni człowieka duszą żyjącą. O funkcjonalności ciała decyduje sposób organizacji i stopień rozwoju organów składajacych się na ciało. Człowiek zdecydowanie przewyższa sprawnością intelektu wszystkie istoty uformowane z prochu ziemskiego.

Człowiek w zamierzeniu Bożym miał żyć wiecznie. Bóg dał człowiekowi możliwość życia wiecznego poprzez spożywanie owocu z drzewa życia, które było w ogrodzie Eden. Gdy Adam zignorował zakaz Boży, co do spożywania owocu z drzewa poznania dobra i zła, wtedy też musiał opuścić ogród Eden.

Tymczasowość egzystencji stała się rzeczywistością już nie tylko dla organizmów roślinnych i zwierzęcych, ale też dla ludzkości. Bóg przewidział możliwość dostępu do owocu gwarantujacego życie wieczne. Aby odzyskać życie wieczne człowiek musi zaufać swemu Stwórcy, a nie polegać na własnych pomysłach przezwyciążenia grzechu i śmierci.

Natura ludzka w wyniku zaistniałego grzechu uległa deprawacji. Harmonijne życie wymaga większej miary ducha, którego udziela Bóg każdemu według jego zdolności i przewidzianej słuzbie. Kierowani Duchem Bożym ludzie pouczali o tym co jest sprawiedliwe i dobre. W zamyśle Bożym największa obietnica dotyczyła wybranego potomka niewiasty. Okazał się Nim Jezus Chrystus. Jezus począł się za sprawą Ducha Świętego w dziewiczym łonie Maryji. Józef pouczony we śnie o planie Bożym, przyjął Maryję jako swą małżonkę i według prawa stał się ojcem Jezusa. Jednorodzony Syn Boży okazał się we wszystkim podobnym ludziom za wyjątkiem grzechu. Chrystus wypełnił całą wolę Bożą i stał się narzędziem przebłgania za grzechy świata. Jego zbawcza śmierć na drzewie męki jest „drzewem życia” dla kazdego kto zaufał Bogu.

Przy powtórnym przyjściu Jezusa Chrystusa, każdy, kto okaże się godnym obiecanego życia wiecznego, zostanie wzbudzony z martwych w nowym, chwalebnym, duchowym ciele, podobnym do tego, które już obecnie ma Jezus Chrystus. Bóg otworzy dla zbawionych nową rzeczywistość, bez grzechu, płaczu i śmierci, w której mieszkać będzie w obfitości miłość i sprawiedliwość Boża.