Czytając Pismo Święte stopniowo odsłania się nam prawda o Bogu. Najpierw ukazany jest Bóg jako Stwórca nieba i ziemi, i wzystkich stworzeń żyjących, w tym korony stworzenia – człowieka. Człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boga. Bóg powierzył człowiekowi panowanie nad całym swym stwórczym dziełem.
Adam i Ewa żyjąc w ogrodzie Eden mieli zapewnione życie poprzez spożywanie owocu z drzewa życia. Bóg zakazał im spożywania owocu z drzewa poznania dobra i zła bowiem to przyczyni się do ich śmierci. Niestety poprzez intrygę stworzenia nad którym mieli panować złamali zakaz Boży. Wtedy Bóg zamknął przed nimi dostęp do drzewa życia i zmusił do opuszczenia rajskich warunków. Pojawiły się na ziemi trud i znój, aż do niechybnej śmierci.
Bóg okazał miłosierdzie względem popełnionego czynu, ale nie pozostawił bez kary. Dał odczuć skutki grzesznego postępowania i możliwość poprawy swego postępowania. Otworzył też drogę nadziei na przyszłe życie wieczne. Bóg bynajmniej nie stracił swej władzy nad stworzeniem.
Postawa potomków Adama i Ewy była zróżnicowana do okazanego im miłosierdzia. W celu sprowadzenia ludzi na drogę życia, a nie śmierci, Bóg powoływał mężów Bożych, aby ci wskazywali, co jest słuszne, sprawiedliwe i dobre, i służy życiu, a nie śmierci. Ci, którzy dali posłuch słowom życia, Bóg błogosławił. Natomiast ci, którzy wybrali drogę samolubnej niezależności od woli Boga musieli liczyć się z przekleństwem swych własnych czynów.
I tak Bóg wskazał ratunek przed nadchodzącą niechybną klęską, jaką sprowadziły grzeszne czyny ludzkości. Tylko Noe okazał się sposobnym do przyjęcia Bożego orędzia pokoju. Budowana przez wiele lat arka była świadectwem ufności Noego w prawdomówność Boga. Arka według planu Bożego okazała się ratunkiem dla rodziny Noego i stworzeń, które Noe zabrał do arki.
W następnych pokoleniach, Bóg cierpliwie zachęcał do szukania zbawienia w różnych okolicznościach życiowych. Powołując Abrama Bóg miał wielki plan do zbawienia wszystkich narodów w potomku Abrahama. Sara, żona Abrama, była niepłodna, a jednak Bóg obiecał, że z niej otrzyma potomka. Pomimo podeszłego wieku urodziła Izaaka. Bóg dał dowód swej wschechmocy. Jeśli tylko człowiek zaufa mu, to nie ma nic niemożliwego dla Boga.
Syn Izaaka, Jakub gorliwie szukał błogosławieństwa Bożego i w końcu stało się ono jego udziałem. Jakub stał się protoplastą dwuanstu pokoleń Izraela. Odtąd Bóg często jest wzywany, jako Bóg Abrahama, Izaaka I Jakuba, jako ten, który jest wierny swym obietnicom. Bynajmniej patriarchowie nie zawsze byli wierni w swym postępowaniu, gdy jednak uświadomili sobie własne błędy, wtedy szukali zmiłowania Bożego.
Bóg powołał Mojżesza, aby dokonać sądu nad Egiptem, który zniewolił Izraelitów. Mojżesz otrzymał objawienie, poprzez anioła, o sposobie ratunku dla uciskanych Izraelitów. Bóg objawił Mojżeszowi swe imię – Jahweh, które wyraża aktywną obecność w przeszłości, teraźniejszości i w nadchodzącym czasie. Odtąd imię Jahweh staję się prawdą o jedynym, wiecznie istniejącym Bogu, któremu nic nie może dorównać, nawet największe mocarstwa.
Jahwe Zastępów oznacza tego, który otacza aktywna opieką zastępy wojsk izraelskich, jeśli tylko ci nie splamią się odstępstwem. Następnie prorocy ukazują panowanie Boga nad niezliczonymi zastępami gwiazd niebiańskich oraz prawdę o wielości istnień duchowych, które są w hierarchicznej zależności wobec tego, który jest Najwyższy.
Bóg ukazał swemu ludowi ojcowską miłość i oczekiwał wzajemności. Niestety często sprowadzano pobożność do wypełnienia określonych rytuałów przy braku przestrzegania przykazań Bożych w ich właściwym zastosowaniu. Dopiero Jednorodzony Syn Boży, Jezus Chrystus okazał się Zbawicielem świata poprzez pełne wypełnienie woli Bożej. Walka ze złem cielesnymi środkami wielokrotnie okazuje się zawodna. Szukanie woli Bożej w relacji miłości do Boga i ludzi jest najpotężniejszym orężem przeciw zbuntowanemu światu.