Jezus przed odejściem do Ojca Niebiańskiego dał swym uczniom obietnicę posłania Parakleta, J 14,16,,26; 15,26; 16,7. Greckie słowo paraklestos jest różnie tłumaczone w języku polskim: Pocieszyciel, Rzecznik, Wspomożyciel, Obrońca, Przywołany, a i to nie wyczerpuje głębi znaczenia jakie niesie ze sobą określenie Parakletos. Znawcy języka greckiego dodają jeszcze następujące znaczenia zawierające się w słowie parakletos: ten który powołuje, zaprasza, zachęca, dodaje otuchy, lituje się. Jezus nazywa Parakleta Duchem prawdy, J 14,17; 15,26; 16,13 i Duchem Świętym, 14,26.

Wierzący muszą mieć świadomość, że naczelnym zadaniem życiowym jest wypełnić całą wolę Bożą. Aby to uczynić nalży dać się prowadzić Duchowi Prawdy. Jezus zapewnił: „Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, ten was nauczy wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem” J 14,26; „Lecz gdy przyjdzie On, Duch prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i to, co ma przyjść wam oznajmi”, J16,13.
Naśladowcy Chrystusa mają swego Parakleta posłanego od Ojca i Syna, aby w różnorodnych okolicznościach życiowych służył stosowną pomocą.

Zgodnie z nauczaniem zawartym w Apokalipsie Jezus otrzymał od Ojca siedem Duchów Bożych, jako owoc dokonanego odkupienia, Ap 5,6. Te siedem Duchów Bożych jest obietnicą Ojca Łk 24,49; Dz 1,4; J 15,26; 16,7. i Duchem Świętym, J 1,33, to ostatnie jest najczęściej używanym określeniem w Nowym Przymierzu, choć występuje też w Starym Przymierzu, Ps 51,13; Iz 63,11. Duch Święty to są istoty duchowe posyłane dla zbawienia wierzących, Hebr 1,14.: Ps 34,8; 91,11, są one w hierarchicznej zależności: „wokoło tronu dwadzieścia cztery trony, a na tych tronach dwudziestu czterech starców” Ap 4,4; „siedem Duchów Bożych jest przed tronem Bożym” Ap 4,5; „a pośrodku, wokoło tronu cztery postacie pełne oczu z przody i z tyłu” Ap 4,6; „wielka rzesza aniołów” 5,11.